W dniach 29.04 – 03.05.2016 w Rościnnie, za sprawą Ducha Świętego, rodziny z Domowego Kościoła i nie tylko przeżywały rekolekcje ewangelizacyjne. Pierwszy raz w naszej archidiecezji były one skierowane do małżeństw, które adoptowały lub pragną adoptować dzieci. Stąd w tytule ta nietypowa nazwa rekolekcji.
Zainteresowanie tematyką okazało się bardzo duże. Do Rościnna przyjechały rodziny i małżeństwa z wielu miast Polski. Moderatorem rekolekcji był ks. Marcin Kałwik (michalita z Gniezna), a parą prowadzącą byli Grażyna i Maciej Radzisz (rodzice adopcyjni). Pan Bóg zgromadził nas wszystkich w jednym miejscu, abyśmy poznali jaki On jest kochający, doby i miłosierny, jaki ma plan dla naszego życia. Rozmowom, rozmyślaniom, pytaniom nie było końca.
Dla nas osobiście był to czas niesamowitych przeżyć . Niespodziewanie Pan Bóg odkrył dla nas rzeczy dotychczas niewiadome. Wszyscy przeżywający te rekolekcje stwierdzili, że są one bardzo, bardzo potrzebne i koniecznie muszą się odbyć kolejne.
Poniżej przedstawiamy świadectwo małżeństwa, które przyjęło zaproszenie Boga na te wyjątkowe rekolekcje.
Uskrzydleni Bożą miłością
G. M. Radzisz
Pewnego dnia postanowiłam wejść na stronę Domowego Kościoła i przejrzeć terminy rekolekcji. Miałam świadomość, że jesteśmy z mężem po kursie adopcyjnym, w trakcie oczekiwania na dobór dziecka, dlatego nie będziemy mogli jechać na piętnastodniowe rekolekcje. Ku memu zdziwieniu zobaczyłam informację, iż w maju odbędą się rekolekcje ewangelizacyjne dla rodzin adopcyjnych i starających się o adopcję. To takie są? – pomyślałam. Od razu wiedzieliśmy z mężem, że chcemy na nie jechać, mieliśmy tyle pytań, wątpliwości, ogromy głód doświadczeń, wiedzy i wiary. Pojechaliśmy na rekolekcje do Rościnna by czerpać. Nie wiedzieliśmy jednak, że Pan Bóg tyle dla nas przygotował. Okazało się, że mogliśmy chłonąć doświadczenia, mądrość i wiedzę innych na każdym kroku. Forma rekolekcji była tak przewidziana, że ich trzon stanowiła część ewangelizacyjna. Ksiądz Marcin dzielnie wprowadzał nas codziennie w prawdy życia duchowego. Jego konferencje, kazania dotykały głębokich prawd wiary, ale przekazane były prostym, przystępnym dla nas językiem, zobrazowane pięknymi przemyśleniami, historiami i fragmentami filmów. Sprawiało to, że odkryliśmy bliskość i nieustanną obecność Chrystusa w naszym życiu na nowo. Darem tego czasu była dla nas każda osoba z osobna, i wszyscy razem. Para prowadzących dzieliła się z nami swoimi doświadczeniami podczas konferencji, dodatkowo zaproponowali świetną, nową dla nas formułę, kontynuacji dyskusji w „kawiarence”, kiedy dzieci już spały. Kawiarenkowe rozmowy tak bardzo nas wszystkich otworzyły i zbliżyły, że przedłużały się do coraz późniejszych godzin nocnych. Jesteśmy na różnych etapach adopcji, z różnymi doświadczeniami i poznanie punktu widzenia innych, ich zmagań i radości związanych z adopcją, bardzo wiele poukładało w naszych głowach. Rozmowy przenoszone były często na spotkania w kręgach, gdzie przeplatały się rozważania biblijne z doświadczeniami życiowymi. Najcenniejsze było dla nas stawanie w prawdzie i szczerości wszystkich uczestników, to, że dzieliliśmy się swoimi przeżyciami, troskami i zmaganiami, że mogliśmy czerpać od wszystkich, że podręcznikowo-psychologiczno-kursową wiedzę zweryfikował nam żywy przykład rodziny, prawdziwa miłość człowieka i prawdziwe zmagania. Niesamowitym dopełnieniem, potwierdzeniem, i weryfikacją doświadczeń rodziców adopcyjnych było świadectwo dziecka wychowanego w takiej rodzinie. Teraz, już jako osoba dorosła, w prawdzie i otwartości, podzieliła się z nami swoimi doświadczeniami i odczuciami dziecka adoptowanego. Tym, co dla niego było ważne, co go ukształtowało, co pozwoliło mu być szczęśliwym i normalnym dzieckiem. Tym, że adopcja to tylko, albo aż, kolejna droga do stworzenia normalnej, kochającej się rodziny. Niesamowite doświadczenie i lekcja dla nas. Żywy przykład tego, że to, co wydaje się nam być nad wyraz skomplikowane, wcale takie być nie musi. Że miłość bezwarunkowa, i życie w prawdzie, potrafi rozwiązać początkowo nierozwiązywalne sytuacje. Że taka miłość istnieje, i czeka na każdego z nas.
Chcielibyśmy z całego serca, by te rekolekcje zapoczątkowały cykl corocznych spotkań rodzin adopcyjnych, byśmy mogli dalej czerpać nawzajem ze swoich doświadczeń i miłości Boga. Widzimy jak wielki jest głód takich doświadczeń i jak owocne są takie spotkania z Bogiem i ludźmi. Za cały trud przygotowań wspaniałym organizatorom, animatorom, diakoni i kapłanowi, oraz za otwarcie, wzajemne wsparcie i cudowny przykład życia, wszystkim uczestnikom z całego serca dziękujemy!
Jowita i Maciek K. z Żor