W sobotę 16 kwietnia 2016 roku spotkaliśmy się na INEA STADION w Poznaniu, aby świętować 1050 rocznicę chrztu Polski. Był to ostatni z trzech dni wspominania i dziękczynienia Panu Bogu za łaskę chrztu świętego, który przyjął nasz władca książę Mieszko I w 966 roku z rąk biskupa Jordana. Akt ten spowodował, że Polska została zaliczona do rodziny krajów chrześcijańskich. Uczestniczyło w tym spotkani ok. 35000 ludzi, w tym ok. 4000 członków Ruchu Światło-Życie z całej Polski (większość z Domowego Kościoła – gałęzi rodzinnej tego Ruchu).

Plan dnia przewidywał następujące wydarzenia:

10⁰⁰ Początek zgromadzenia, zawiązanie wspólnoty, modlitwa, pieśni Uwielbienia.

10⁵⁰ Oficjalne rozpoczęcie Jubileuszowego Świętowania „Gdzie chrzest, tam nadzieja”.

14⁰⁰ Eucharystia z chrztem dorosłych i posłaniem. Po mszy św. – czas wolny.

19¹⁵ Musical „Jesus Christ Superstar”.

Atmosfera na stadionie była wspaniała, przesiąknięta miłością siostrzano-braterską i serdecznością. Szczytem przeżyć religijnych była Eucharystia z chrztem dorosłych (Roksana i Aleksandra) i posłaniem misyjnym, której przewodniczył legat papieski ks. kard. Pietro Parolin. Po Mszy św. mieliśmy „rozmowy niedokończone” w gronie znajomych i przyjaciół z DK. Na zakończenie dnia przeżyliśmy, prawdziwą dla oka i ucha, ucztę artystyczną oglądajac musical „Jesus Christ Superstar”. Spektakl zrealizowany przez Teatr Muzyczny w Poznaniu. Rolę główną zagrał Marek Piekarczyk.

Żeby przybliżyć nasze odczucia należy przytoczyć kilka wypowiedzi uczestników świętowania:

Moje serce przepełnia wdzięczność Panu Bogu za to, że moją historię życia wpisał na ziemiach Polski.
Emanujący radością Dzień jedności całej wspólnoty uczestniczącej w Eucharystii.
Krążący nad stadionem gołąb przypominał o ogromnej roli Ducha Świętego w życiu każdego z nas.
Pełnia radości i szczęścia napełniła moje serce z dwóch powodów: widzieć piękno i jedność Kościoła, oraz radość i nadzieję tej dwójki młodych kobiet, które przyjęły chrzest.
„GDZIE CHRZEST TAM NADZIEJA, a „NADZIEJA ZAWIEŚĆ NIE MOŻE”, dlatego doświadczenie chrześcijańskiej nadziei wybrzmiało przez radość i świadectwo żywej wiary, której źródłem dla każdego człowieka jest CHRZEST.
Wzruszającym momentem był chrzest ludzi dorosłych. Kobiety z własnej woli i świadomie przyjmowały chrzest i bierzmowanie, oraz Komunię Świętą. Widziały w tym nadzieję jak w hymnie 1050 rocznicy chrztu: „Gdzie Chrzest tam nadzieja” we własnym życiu z wiarą w Jedynego Pana Naszego Jezusa Chrystusa.
Przeżyłam odnowienie mojego chrztu bardzo świadomie. Dziękuję za radość wspólnoty.
Odwaga, mądrość i ożywczy Duch, którymi przeniknięte były serca i umysły Dąbrówki i Mieszka I, zadomowiły się w sercach i umysłach pokoleń Polaków, aby przez 1050 lat, ale i dzisiaj, stanowić gwarancję nie tylko trwałości bytu naszego narodu, lecz też sensu tego bytu. Ten sens, to świadomość, że pobyt w ziemskiej ojczyźnie jest tylko etapem w życiu człowieka. Chrzest dwóch młodych kobiet jest, tak rozumianego sensu życia, osobistym argumentem i skutkiem.
Moje serce przepełniała radość. Dziękowałam Panu Bogu za łaskę wiary i za kochanych rodziców, dzięki którym zostałam ochrzczona.
Bogactwo przeżyć dzisiejszego dnia powoduje wzrost mojej małej wiary i uświadamia mi jak wielkim darem obdarzył mnie Bóg, że urodziłem się Polakiem i chrześcijaninem. Chwała Panu!
W sposób szczególny przemówił do mnie chrzest dorosłych osób, teraz już sióstr w wierze, potem ich bierzmowanie a w czasie Eucharystii ich I-wsza Komunia Święta. A wszystko to zostało przyjęte brawami i wielką radością wspólnoty.