ODSZEDŁ DO DOMU OJCA

Śp. ks. bp Bogdan Wojtuś (4.07.1937 – 20.10.2020)

„Dam wam pasterzy według mego serca” Jer 3,15.

20 października 2020 roku Pan powołał do siebie naszego nieodżałowanego duszpasterza rodzin, śp. ks. bpa Bogdana Wojtusia. Wczytując się w Jego życiorys można stwierdzić, że całe swoje życie spędził „w i dla” diecezji gnieźnieńskiej w poczuciu służby Bogu i ludziom. Dwa dni po urodzeniu został włączony do Kościoła Katolickiego przyjmując sakrament Chrztu. W osiemnastym roku życia, zaraz po uzyskaniu świadectwa dojrzałości, wstąpił do Seminarium Duchownego w Gnieźnie podejmując studia filozoficzno-teologiczne. Święcenia kapłańskie przyjął 20 maja 1961 roku z rąk ks. kard. Stefana Wyszyńskiego prymasa Polski. Po trzech latach pracy w jednej i kilku miesiącach pracy wikariuszowskiej w drugiej parafii, ks. prymas kard. Stefan Wyszyński skierował ks. Bogdana Wojtusia na studia specjalistyczne z zakresu teologii moralnej na Katolickim Uniwersytecie Lubelskim. Pracę magisterską zatytułowaną „Świętość wiernych świeckich według Lumen Gentium” obronił 20 marca 1968 roku. Stopień doktora teologii moralnej uzyskał 28 lutego 1972 roku na podstawie rozprawy „Deontologia pracowników środków przekazu społecznego według Inter mirifica”.

W 1971 roku, rozpoczął pracę w Kurii Metropolitalnej w Gnieźnie, a ks. prymas powierzył mu funkcję archidiecezjalnego duszpasterza rodzin, po roku został jeszcze duszpasterzem służby zdrowia.

Nowym etapem w życiu ks. dra Bogdana była nominacja w 1975 roku na wykładowcę teologii moralnej w Prymasowskim Wyższym Seminarium Duchownym w Gnieźnie, a po siedmiu latach w maju 1982 roku został mianowany przez abp. Józefa Glempa rektorem tegoż Seminarium. Na 199 posiedzeniu Konferencji Episkopatu Polski, które odbyło się 25 kwietnia 1984 roku ks. rektor Bogdan Wojtuś mianowany został członkiem Komisji Episkopatu ds. Seminariów Duchownych. 24 września 1988 roku papież Jan Paweł II prekonizował Bogdana Wojtusia biskupem pomocniczym archidiecezji gnieźnieńskiej. Nominat otrzymał stolicę tytularną Vassinassa. Sakry biskupiej udzielił mu kard. Józef Glemp, prymas Polski, 8 października 1988 roku w bazylice prymasowskiej w Gnieźnie. Jako dewizę biskupią przyjął słowa „Evangelizare pauperibus”(Głosić Ewangelię). W związku z wyniesieniem go do godności biskupiej prymas 1 stycznia 1989 roku zwolnił go z obowiązków rektora, pozostawiając mu część zajęć dydaktycznych, między innymi wykłady ze spowiednictwa. Z chwilą mianowania wikariuszem generalnym bp Bogdan Wojtuś rozpoczął pracę w Kurii Metropolitalnej w Gnieźnie. W 1989 roku został członkiem Komisji Episkopatu Polski ds. rodzin.

Stolica Apostolska dekretem z 28 stycznia 1992 roku mianowała go wizytatorem apostolskim seminariów diecezjalnych w Koszalinie, Gorzowie i Szczecinie, a także zakonnych – cystersów, braci mniejszych, pijarów, kanoników regularnych laterańskich, Zgromadzenia św. Michała Archanioła, Zgromadzenia Księży Misjonarzy i Instytutu Teologicznego Księży Misjonarzy oraz Zgromadzenia Zmartwychwstańców w Krakowie.

W związku z reorganizacją kurii, którą dokonał abp Henryk Muszyński w 1992 roku mianował bp. Bogdana Wojtusia przewodniczącym Archidiecezjalnej Komisji ds. Budowy i Konserwacji Kościołów i Budynków Kościelnych. W ramach przygotowań do synodu powołana została 2 lutego 1995 roku Synodalna Komisja Przygotowawcza, jej przewodniczącym abp Henryk Muszyński mianował bp. Bogdana Wojtusia. W zakres kompetencji tej komisji wchodziło wypracowanie schematu synodu i jego wizji, określenie zasad pracy i regulaminu synodu, a także podanie sugestii co do powoływania komisji roboczych synodu. Był on członkiem prezydium synodalnego oraz komisji ekspertów.

Bp Bogdan Wojtuś brał też czynny udział w przygotowaniach do obchodów milenijnych archidiecezji – śmierci św. Wojciecha (1997 roku), jego kanonizacji (1999 roku) oraz ustanowienia metropolii (2000 roku), wchodząc w skład komitetu organizacyjnego. Odpowiedzialny był m.in. za duchowe przygotowanie wiernych do obchodów wspomnianych jubileuszy. Przy jego współudziale komitet wypracował program duszpasterski archidiecezji, przygotowujący jubileusz 1000-lecia męczeńskiej śmierci św. Wojciecha. Program ten obejmował teologiczno-pastoralne założenia, kontekst Wielkiego Jubileuszu 2000, pastoralne zadania bezpośredniego przygotowania do milenium męczeńskiej śmierci św. Wojciecha w latach 1995-2000 oraz inicjatywy towarzyszące programowi duszpasterskiemu. W toku przygotowań jubileuszowych podejmowano działania duszpasterskie na trzech płaszczyznach: nauczania, kultu uświęcającego i świadectwa wiary. Na każdy rok przewidziane było milenijne wotum: Dom Księży Emerytów w Gnieźnie, Dom Rekolekcyjny w Bydgoszczy, Fundusz Ochrony Życia, Pomnik św. Wojciecha w Inowrocławiu, konsekracja kościoła pw. św. Wojciecha w Wągrowcu, ołtarz, konfesja i tumba św. Wojciecha w katedrze gnieźnieńskiej, a także replika relikwiarza głowy św. Wojciecha.

Jednym z elementów obchodów jubileuszowych metropolii i archidiecezji gnieźnieńskiej była wizyta Jana Pawła II w Bydgoszczy w czerwcu 1999 roku. Dla jej przygotowania został powołany przez abp. Henryka Muszyńskiego Kościelny Komitet Podróży Apostolskiej Jana Pawła II. Patronat nad nim powierzony został bp. Wojtusiowi. Z ramienia episkopatu był on również członkiem komisji ds. duchowieństwa i rodziny, a na forum diecezjalnym wchodził w skład Rady Kapłańskiej oraz był członkiem Kolegium Konsultorów archidiecezji gnieźnieńskiej. Należy także dodać, że bp Bogdan Wojtuś, jako prepozyt kapituły prymasowskiej, podejmował wraz z członkami kapituły starania, aby tytuł prymasa Polski powrócił do arcybiskupów gnieźnieńskich. Zabiegi prepozyta, kapituły i wielu innych osób okazały się owocne, ponieważ papież Benedykt XVI zadecydował, by od 19 grudnia 2009 roku tytuł prymasa Polski powrócił do arcybiskupa gnieźnieńskiego. We wrześniu 2012 roku bp Bogdan Wojtuś przeszedł na emeryturę, nadal jednak pozostawał bardzo czynny, ofiarnie angażując się w życie duszpasterskie archidiecezji gnieźnieńskiej.

To tylko niewielka, encyklopedyczna część dostępnych informacji o zmarłym ks. biskupie Bogdanie Wojtusiu.

My osobiście ks. bpa Bogdana Wojtusia spotkaliśmy na początku naszej przygody z Domowym Kościołem latem 1993 roku w Górce Klasztornej. Później spotykaliśmy Go na prawie każdych dłuższych rekolekcjach DK, na Dniach Wspólnoty, na Drogach Krzyżowych, w których i my uczestniczyliśmy. Jego katechezy miały zawsze głęboką treść, a jednocześnie były zrozumiałe dla nas. Bliżej jednak zaczęliśmy poznawać ks. bpa. Bogdana po powstaniu diecezji bydgoskiej. W 2004 roku powołani zostaliśmy dekretem ks. bpa Wojtusia na parę diecezjalną DK naszej archidiecezji. Od wtedy zaczęła się nasza bliższa współpraca. Mogliśmy doświadczyć niezwykłego ciepła bijącego od tego świadka Chrystusa, jak również jego mądrości i zatroskania o rodziny, o Domowy Kościół o Kościół Chrystusowy. Nauczył nas, że jeżeli chcemy, aby był z nami, a bardzo tego chciał, to musimy wyprzedzać kalendarz o kilka miesięcy z powodu Jego rozlicznych obowiązków duszpasterskich w archidiecezji i Kościele Powszechnym w Polsce. Przez to nauczyliśmy się tworzyć plany pracy rocznej DK. Był człowiekiem zwykłym, a jednocześnie niezwyczajnym. Wszystkich ujmował swoją serdecznością, ciepłem, które nosił w sobie. Bardzo chętnie spotykał się na rekolekcjach również z naszymi dziećmi. Dzieci zadawały pytania, a ks. bp odpowiadał. Pamiętamy Bogusia, chłopca specjalnej troski, który przylgnął do ks. bpa Bogdana i zasypywał Go różnymi pytaniami, a ks. bp nie pozwolił go zabrać. Była to również lekcja pokory dla nas wszystkich. „Pozwólcie dzieciom przyjść do mnie”. Słowa, które przekazywał rodzinom były przepełnione nauką, z której my jako małżonkowie czerpaliśmy „pełną garścią” i staraliśmy się wcielać w nasze życie. Były to słowa poparte silną wiarą w Pana Boga, którą sam żył na co dzień. Bardzo często podkreślał, że „Przyszłość ludzkości idzie przez rodzinę”. Tak też zatytułował książkę, która została napisana przez zespół redakcyjny pod Jego kierownictwem. Warto sięgnąć do tej książki. Znajdziemy dużo ciekawych treści w trzech rozdziałach tej pozycji: 1 – Duszpasterska troska o rodzinę; 2 – Ruchy pomocą w realizacji powołania małżeńskiego w kościele i w świecie; 3 – Z ludu wzięty (to najbardziej osobisty rozdział w formie wywiadu).

Ostatni raz spotkaliśmy się z ks. biskupem Bogdanem Wojtusiem 5 października 2020 roku w parafii pw. Chrystusa Miłosiernego w Inowrocławiu. Był jak zawsze pełen radości i ciepła.

Pomimo, że ks. bp Bogdan Wojtuś pełnił posługę na rzecz różnych wspólnot, to dla nas jako wspólnoty Domowego Kościoła, gałęzi rodzinnej Ruchu Światło-Życie będzie „NASZYM KOCHANYM KSIĘDZEM BISKUPEM”. Prosimy Pana Boga, aby był litościwy i pełen miłosierdzia dla naszego pasterza.

WIECZNY ODPOCZYNEK RACZ MU DAĆ PANIE, A ŚWIATŁOŚĆ WIEKUISTA NIECHAJ MU ŚWIECI

Zofia i Lech Trzeszczyńscy