Czas ucieka, wieczność czeka.
Od Środy Popielcowej rozpoczynamy czas 40 dni Wielkiego Postu, czas praktyk pokutniczych: postu, modlitwy, jałmużny, czas refleksji i zadumy nad własnym życiem.
Wieki Post to czas, gdy zobaczymy kuszenie Chrystusa na pustyni (I Niedziela Wielkiego Postu), przemienienie na Górze Tabor (II Niedziela Wielkiego Postu), gdzie spotkamy się z Samarytanką (III Niedziela Wielkiego Postu), z uzdrowionym niewidomym (IV Niedziela Wielkiego Postu), gdy będziemy świadkami wskrzeszenia Łazarza (V Niedziela Wielkiego Postu) i wreszcie zobaczymy uroczysty wjazd Chrystusa do Jerozolimy (Niedziela Palmowa).
Wielki Post to czas nabożeństw pasyjnych: Droga Krzyżowa, Gorzkie Żale, to okazja do umartwienia i osobistego spotkania z miłosiernym Panem w sakramencie pokuty. 40 dni. To dużo czy mało?
W tym roku, w Wielkim Poście, temat roku duszpasterskiego „Bądźcie świadkami Miłości” ma być przez nas nie tylko zauważony, ale mam nim żyć, mam świadczyć. Czy na wszystko wystarczy mi czasu, sił, samozaparcia? A czas ucieka i wieczność czeka!
Wzorem dla każdego z nas pozostaje Chrystus. On, który przyszedł na świat, by wypełnić wolę Ojca w konkretnym czasie i okolicznościach. Jemu zaufajmy i uczmy się jak żyć, jak nie stracić czasu. A gdy wypełni się czas Wielkiego Postu spotkamy się ze Zmartwychwstałym, który przychodzi i zaprasza byśmy poszli z Nim w codzienność drogą trudną, ale wiodącą do szczęścia wiecznego.
Teresa i Kazimierz Roszak
ks. Tomasz Krawczyk